|
محمدتقی جعفری در مرداد ماه سال ۱۳۰۴ در محله جمشیدآباد (تبریز) شهر تبریز که بعدها نام این محله به احترام آن بزرگوار به علامه جعفری تغییر نام یافت، دیده به جهان گشود. نام پدر وی کریم بود. وی درس نخوانده بود، ولی حافظه‌ای بسیار قوی داشت و غالب سخنان پندآموز را به طرزی شیوا بیان می‌کرد. شغل پدر وی نانوایی بود و به کار و تلاش علاقه‌ای وافر داشت. مادرش نیز زنی دانا بود که به وی درس‌های دبستان را در خانه آموخت. محسن خانی که از محافظان وی بود، علامه جعفری را دانشمندی فرهیخته می‌خواند.
در سال ۱۳۱۹ ه.ق در ۱۵سالگی، زادگاه خویش را به قصد اقامت در تهران ترک نمود، و در مدرسه مروی نزد اساتید تحصیل متن رسائل و مکاسب را پی گرفت. پس از سه سال، در سال ۱۳۲۲ ه.ق به شهر قم مهاجرت نمود، و ضمن تحصیل در مدرسه دارالشفای قم ملبس به لباس روحانیت گردید و دروس خارج را در آنجا آغاز کرد.
وی سپس برای ادامه تحصیلات، راهی نجف شد . وی بیست و سه ساله بود که به درجهٔ اجتهاد نایل گردید. وی پس از یازده سال اقامت در نجف، و شرکت در حوزه‌های درسی آن دیار، به سال ۱۳۳۶ یا ۱۳۳۷ ه.ش به ایران مراجعت نمود.
|