اکبر اعتماد شخصیت علمی ایرانی، بنیانگذار و نخستین رییس سازمان انرژی اتمی ایران است که به «پدر فن آوری هسته‌ای ایران» شهرت یافته‌است.
او سال ۱۳۰۹ در همدان به دنیا آمد. برای ادامه تحصیل به سویس رفت و در سال ۱۹۶۳ از دانشگاه لوزان سویس فارغ التحصیل شد. در سال ۱۳۴۴ به ایران بازگشت و توسط صفی اصفیا، رئیس وقت سازمان برنامه و بودجه، بعنوان مشاور فنی طرح پژوهش‌های رآکتور اتمی استخدام شد.
سال بعد، دفتر انرژی اتمی سازمان برنامه و بودجه را بنا گذاشت و خود به مدیریت آن منصوب شد و تا سال ۱۳۴۶ دراین مسوولیت باقی ماند. در سال ۱۳۴۷ به سمت اولین رئیس موسسه تحقیقات و برنامه‌ریزی علمی و آموزشی، که بدیل ایرانی مرکز ملی پژوهش‌های علمی (CNRS) در فرانسه بود، منصوب شد.
در سال ۱۳۵۳ ریاست سازمان انرژی اتمی ایران را به دست گرفت و این سازمان را بنیان نهاد. اعتماد تا سال ۱۳۵۷ ریاست سازمان انرژی اتمی ایران را به دست داشت.
با وقوع انقلاب اسلامی ایران، فریدون سحابی ریاست سازمان انرژی اتمی ایران را به دست گرفت. اکبر اعتماد در مصاحبه‌های خود همواره انرژی اتمی را برای ایران لازم و ضرور می‌داند، دستیابی به این انرژی را حق ایران می‌داند، بی اعتمادی شدید نسبت به نیات قدرتهای غربی و آژانس بین‌المللی انرژی اتمی بیان می‌دارد و تا آنجا پیش می‌رود که عضویت ایران در این آژانس را بی حاصل می‌خواند. مستندی با عنوان " من اکبر اعتماد اتم می‌شکنم " به کارگردانی سید وحید حسینی و احمدرضا گنجه‌ای در مورد زندگی این شخصیت علمی در سال ۱۳۹۱ ساخته شده است.