رقابت‌های کشتی آزاد قهرمانی آسیا روزهای سوم و چهارم اردیبهشت در شهر «شی آن» چین برگزار می‌شود، البته تفاوت این دوره با دوره‌های قبلی این است که مسابقات امسال بعنوان مهم‌ترین رقابت طرح سیستم رنکینگ اتحادیه جهانی کشتی برای مسابقات جهانی سال 2019 میلادی قزاقستان (گزینشی المپیک) محسوب می‌شود که از این حیث اهمیت بسزایی دارد.
اما ترکیب تیم ملی کشتی آزاد در حالی از سوی کادر فنی در آغاز مرحله پایانی اردوی آسیایی اعلام شد که دارای نکات جالب توجهی است. از سویی کادرفنی تلاش کرده است با انتخاب نفراتی مانند بیابانی، امامی، نخودی و قاسم‌پور نشان دهد که توجه ویژه‌ای به جوانگرایی دارد، اما در سوی مقابل با انتخاب کشتی‌گیرانی مانند احسان‌پور، کریمی و رضا یزدانی به نوعی خط بطلانی روی این تفکر کشیده است. البته شاید کشتی‌گیرانی مانند احسان‌پور و کریمی را نتوان پا به سن گذاشته دانست، اما دو موضوع مطرح است اول اینکه به کشتی‌گیری مانند کریمی در این سال‌های به اندازه کافی میدان داده شده و قابلیت‌هایش را نشان داده است و شاید حضور در میدانی مانند آسیایی چندان تصمیم درستی برای محک زدن این کشتی‌گیر نباشد، آنهم در وزنی که کادر فنی می‌توانست به نفرات جوان‌تری همچون ارشک محبی میدان بدهد.
از سوی دیگر احسان‌پور با کسب عنوان سومی مشترک در جام تختی باز هم نمایش قابل قبولی نداشت و نشان داد همچنان در همان مسیر قبل گام بر‌می‌دارد و عملا چیزی به داشته‌هایش اضافه نشده است. چه بسا اینکه وی در آخرین رقابت‌هایی که روی تشک رفت نه تنها توفیقی کسب نکرد، که بدترین باخت‌ها را متحمل شد.
متاسفانه از این دست تناقضات در تصمیمات کادرفنی تیم ملی کشتی آزاد برای انتخاب تیم آسیایی به وفور مشاهده می‌شود که در مطلب پیش رو تا حد مقدور به آن خواهیم پرداخت.
* تصمیمات عجیب با بی‌توجهی به فرایند
بعد از حضور رسول خادم در رأس فدراسیون کشتی فرایندی برای رسیدن به دوبنده تیم‌های ملی طراحی شد که با وجود ایرادات فراوانی که داشت و برداشت‌های سلیقه‌ای که از آن می‌شد، اما در نهایت به نوعی ملاک عمل قرار می‌گرفت هرچند که شاید نهایتا خروجی با فرایند همخوانی هم نداشت، اما اجرا می‌شد تا حداقل ثابت شود قانون بد بهتر از بی‌قانونی است.
بعد از تغییرات در کادر فنی تیم ملی کشتی آزاد و حضور غلامرضا محمدی به عنوان یک مربی باتجربه و با سابقه انتظار می‌رفت حداقل شاهد برخوردها و انتخابات سلیقه‌ای برای تیم‌های ملی نباشیم، اما متاسفانه نه تنها این اتفاق رُخ نداد چه بسا اینکه حتی نسبت به قبل شاهد تصمیمات عجیب‌تری نیز هستیم.
به عنوان مثال در وزن 65 کیلوگرم در حالی پیمان بیابانی برای حضور در مسابقات قهرمانی آسیا انتخاب شده که در جام تختی به عنوانی بهتر از پنجمی مشترک نرسید. بنظر می‌رسد با چنین تصمیماتی نه تنها کمکی به کشتی‌گیر جوانی مانند بیابانی نمی‌شود بلکه حتی ممکن است او را در مسیر نادرستی قرار دهد و به قهقهرا برود. بیابانی در حالی برای این وزن انتخاب شده که کشتی‌گیر مانند امیرمحمد یزدانی با 18 سال سن و عنوان سومی در جام تختی نتیجه بهتری هم کسب کرده بود و از سوی دیگر اگر اصرار به جوانگرایی است از نظر سنی هم حدود 4 - 5 سال جوانتر است و بیابانی را هم در رقابت رو در رو در دیدار رده‌بندی جام تختی شکست داده، پس برتری محسوس فنی هم داشته است. پس اگر با شعار جوانگرایی قرار است به میدان برویم چه گزینه‌ای بهتر از یزدانی، اما در نهایت به تناقض می‌رسیم.
در وزن 74 کیلوگرم نیز به نام جوانگرایی نخودی قرار است به چین اعزام شود، اما با اتکا به کدام کارنامه خارجی؟ نخودی در حالی قرار است به میدان مهمی مانند رقابت‌های آسیایی اعزام شود که هنوز در هیچ تورنمنت رسمی در رده سنی بزرگسالان به میدان نرفته است. اگر قرار است به چنین کشتی‌گیری برای پشتوانه‌سازی میدان داده شود، بهتر بود پیش از آن در تورنمنت‌های معتبری همچون دانکلوف، یاشاردوغو یا مدوید این اتفاق می‌اُفتاد تا حداقل عیار این کشتی‌گیر در رقابت با حریفان خارجی سنجیده شود و سپس در خصوص اعزامش به یک تورنمنت رسمی تصمیم‌گیری صورت گیرد.
حامد رشیدی با این متر و معیار نیز در وزن 74 کیلوگرم می‌توانست در ترکیب تیم ملی قرار گیرد که نگرفت.
* جوانگرایی تنها در اوزان مورد نظر
اینکه دلیل انتخاب احسان‌پور در 61 کیلوگرم آنهم با آنهمه ناکامی چه بوده، بر ما که پوشیده است! این کشتی‌گیر در جام تختی هم عملکرد چندان باثباتی نداشت و به عنوانی بهتر از سومی مشترک نرسید. از طرفی با توجه به تغییر قوانین وزن‌کشی و اینکه کشتی‌گیر باید 7 صبح وزن‌کشی کند و تنها چند ساعت بعد روی تشک برود، کشتی گیرانی مانند احسان‌پور و اطری برای ادامه راه بدون شک دچار مشکل خواهند شد؛ چه بسا این نفرات در قانون قبلی هم برای وزن کم کردن سختی های زیادی را متحمل می‌شدند و یکی از دلایل اصلی ناکامی آنها همین بود.
اگر کادرفنی مدعی جوانگرایی است چرا در اوزان 57 و 61 کیلوگرم این اتفاق نیفتاد و حداقل به نفراتی در این اوزان میدان می‌دادیم که در آینده شاهد شکوفایی آنها باشیم چون باتوجه به مدعیان قدرتمند سبک وزن در آسیا، عملا شاید شانس زیادی برای کسب مدال طلا در این ۲ وزن نداشته باشیم. عملا بعد از حسن رحیمی و مسعود اسماعیل‌پور کشتی آزاد ایران نتوانست مهره‌های قابل اتکایی را در ۲ وزن اول تحویل تیم ملی دهد و سالهاست در این اوزان مشکل داریم.
حداقل می‌شد به جای اطری کشتی‌گیر جوانی مانند سرلک و جای احسان‌پور، مجید داستان را اعزام کرد تا محکی جدی بخورند که آیا می‌توانند مهره‌های قابل اعتمادی باشند و ارزش سرمایه‌گذاری دارند یا نه؛ وگرنه اطری و احسان‌پور که امتحانشان را پس داده‌اند و کارنامه‌شان مشخص است.
متاسفانه از این دست تصمیمات در انتخاب تیم آسیایی بسیار است.
* کریمی بزرگ‌تر است یا یزدانی؟!
در حالی که حسن یزدانی بعد از مدت‌ها دوری از تشک کشتی در جام دانکلوف روی تشک رفت و محک خورد، اما علیرضا کریمی به قول منتقدانش در این مدت لای پر قو بود و خبری از حضورش در مسابقات داخلی خارجی نبود. این در حالی است که رقبای مستقیم کریمی (محبی و ابراهیمی) در این مدت در انواع و اقسام مسابقات داخلی و خارجی به میدان رفته‌اند و امتحان پس داده‌اند.
این اتفاق سال گذشته هم در انتخاب کریمی برای حضور عجیبش در وزن 97 کیلوگرم بازی‌های آسیایی و سپس وزن 92 کیلوگرم مسابقات جهانی رخ داد که باعث بوجود آمدن اعتراضات گوناگون و ایجاد حواشی متعدد شد، اما متاسفانه نه تنها درس عبرتی نشد، بلکه شاهد تداوم تصمیمات غیرمنطقی در این وزن هستیم و به راحتی پشتوانه‌های خود را از دست می‌دهیم.
در این وزن ارشک محبی در جام تختی کشتی گرفت و قهرمان شد و طبق فرایند اگر قرار به اعزامی فردی شایسته بر اساس قانون در این وزن بود، بدون شک محق‌ترین کشتی‌گیر کسی نبود به جز محبی، از طرفی اگر قرار به اعزامی فردی به غیر محبی بود چه کشتی‌گیری بهتر از ابراهیمی که در این سال ها همواره تابع و تسلیم محض تصمیمات کادرفنی بوده است؛ کشتی‌گیری که سال‌ها به بهانه‌های مختلف از رسیدن به دوبنده تیم ملی بزرگسالان در عین شایستگی بازمانده بود. از سوی دیگر باید دید آیا حضور در تورنمنتی مانند مسابقات قهرمانی آسیا که عملا حریفان سطح بالایی بخصوص در اوزان سنگین در آن حضور نخواهد داشت کمکی به کریمیِ باتجربه و عنوان‌دار، برای پیشرفتش می‌کند یا نه ؟!
* جوانگرایی، تجربه، قانونمندی یا سلیقه شخصی
در 97 کیلوگرم با هر شرایطی که بود بعد از تغییر در رأس کادرفنی تیم ملی کشتی آزاد و رابطه خوب یزدانی و محمدی، وی مجاب به حضور در اردوها و بازگشت به تمرینات شد و در نهایت در جام دانکلوف با کسب عنوان نایب قهرمانی بازگشتی نسبتا خوبی به تشک کشتی داشت تا کادرفنی نشان داد نگاه جذبی دارد تا دفعی.
البته در خصوص این وزن هم می‌توان مسائل مختلفی را مطرح کرد؛ علیرضا گودرزی سال قبل مورد کم لطفی قرار گرفت و جایی در تیم اعزامی به مسابقات نداشت، اما امسال بار دیگر عزمش را جزم کرد و با قهرمانی در جام تختی بار دیگر خود را در قامت یک مدعی مطرح کرد و در جام جهانی هم حریفانش را شکست داد، اما به نظر می‌رسد همچنان اعتقادی به این کشتی‌گیر نیست. با توجه به اجرای فرایند در اوزان 79، 86 و 125 کیلوگرم و انتخاب نفراتی مانند تیموری، قاسم‌پور و محبی؛ وی نیز بعد از سال‌ها می‌توانست در ترکیب تیم اعزامی قرار گیرد و محک بخورد، اما نشد.
از سوی دیگر برخی منتقدان بالا بودن سن گودرزی را به عنوان یکی از نقاط ضعف و عدم سرمایه‌گذاری روی وی عنوان می‌کنند در حالی‌که با توجه به اعزام رضا یزدانی نمی‌توان این برچسب را به گودرزی زد. وقتی یزدانی انتخاب می‌شود عملا به نوعی مانند اوزان 92 و 74 به قانون بی‌توجهی شده است و افرادی که با حضور در فرایند از قانون تمکین کرده‌اند مورد بی‌مهری قرار گرفته‌اند.
در مجموع اگر ملاک و معیار جوانگرایی است، می‌شد در این وزن هم کشتی‌گیر جوانی مانند فروتن را در 97 کیلوگرم اعزام کرد و اگر معیار قانون است؛ گودرزی در اولویت قرار دارد.
شاید کادرفنی با انتخاب ترکیبی از کشتی‌گیران در نظر داشته است هم با انتخاب نفرات مطمئن و کسب مدال‌های طلای قطعی ناکامی سال گذشته در کسب عنوان قهرمانی را پوشش دهد و از سوی دیگر با میدان دادن به جوانان در اوزانی که شاید شانس کم‌تری برای رسیدن به قهرمانی داشته‌اند؛ دم از جوانگرایی بزند تا به قول معروف نه سیخ بسوزد و نه کباب.
رفتار و تصمیمات سلیقه‌ای باعث شده نتوانیم به ارزیابی دقیقی از تصمیمات کادرفنی برسیم، اگر قرار به رعایت فرآیند است که کادرفنی شفاف آن را اعلام کند تا مخاطبان از سردرگمی خارج شوند و اگر سلیقه شخصی که هیچ.
متاسفانه با بازگشت به عقب و اتخاذ تصمیمات تکراری و راه‌های نخ‌نما شده بنظر می‌رسد کشتی آزاد همان مسیر اشتباه گذشته را در پیش گرفته است که بدون شک در صورت عدم اصلاح، گریزی از تکرار ناکامی‌های گذشته نخواهد بود.
نکته مهم دیگر این است که آیا سرپرست فدراسیون کشتی به عنوان متولی امور جاری فدراسیون در این خصوص مطلع بوده یا نظر اعضای شورای فنی مورد نظر قرار گرفته است یا تمام تصمیمات به صورت فردی و با سلایق شخصی اتخاذ شده است؟ فرآیند انتخاب تیم‌های ملی کاملا شفاف و روشن است پس اگر قرار به تغییر رویه داریم، بهتر است این موضوع به صورت رسمی اعلام شود تا کشتی‌گیران هم تکلیف خود را در این بین بدانند و مسیر نهایی برای رسیدن به دوبنده تیم ملی شفاف و روشن باشد تا پس از آن دیگر شاهد اعتراضات گاه و بیگاه و ایجاد حواشی متعدد در آستانه المپیک نباشیم.
انتهای پیام/